26 مارس 2024- بیش از 1 نفر از هر 10 نفر یا بیش از 38 میلیون آمریکایی به دیابت مبتلا هستند. افراد مبتلا به دیابت که سطح قند خون خود را در محدوده طبیعی نگه می‌دارند، عموماً در معرض خطر کمتری برای ابتلا به عوارض دیابت مانند بیماری‌های قلبی، کلیوی و چشمی هستند. چالش اینجا است که اکثر افراد مبتلا به دیابت به بیش از یک دارو برای کنترل سطح قند خون در طول زمان نیاز دارند.
در یک مطالعه ی اثربخشی مقایسه ای-رویکردهای کاهش گلایسمی در دیابت یا GRADE[1]- چهار داروی اصلی تایید شده توسط FDA برای درمان دیابت در ترکیب با متفورمین( داروی معمول خط اول) با یکدیگر مقایسه شدند.
نتایج عمده با تمرکز بر تفاوت‌های نسبی در سطوح گلوکز (قند) خون و وقوع پیامدهای قلبی عروقی، مانند حملات قلبی و سکته مغزی، در دو مقاله در مجله پزشکی نیوانگلند در سپتامبر 2022 منتشر شد. متعاقباً، 10 مقاله علمی از این مطالعه منتشر گردید. در شماره ی آوریل مجله ی Diabetes Care تفاوت های مهم دیگری بین چهار دارویی که معمولاً برای درمان دیابت نوع 2 استفاده می شوند، گزارش شد.
مطالعه ی GRADE بین سال‌های 2013 تا 2021 در 36 مرکز ایالات متحده و 9 پایگاه فرعی، از جمله مرکز تحقیقات زیست‌پزشکی پنینگتون در باتون روژ، انجام شد و شامل بیش از 5000 داوطلب مبتلا به دیابت نوع 2 از گروه‌های نژادی و قومی مختلف بود.آنها بیش از پنج سال در این مطالعه شرکت کردند که در طی آن انسولین گلارژین، لیراگلوتاید، گلیمپراید و سیتاگلیپتین با یکدیگر مقایسه شدند.
فراتر از تفاوت در کنترل قند خون بین چهار داروی دیابت که در انتشارات قبلی نشان داده شد، یافته های فعلی ویژگی‌های فردی را که با دستیابی به سطوح پایین‌تر و بالاتر قند خون در طول زمان مرتبط بودند، آشکار کرد. به عنوان مثال، ناتوانی در حفظ کنترل خوب قند خون تا حد زیادی به دلیل سن پایین تر و سطح قند خون بالاتر در ابتدای تحقیق، بود. درک این عوامل می تواند به شناسایی افرادی که از مدیریت تهاجمی دیابت سود می برند، کمک کند.
مجموعه دیگری از تجزیه و تحلیل ها نشان داد که افزودن لیراگلوتاید به متفورمین، کیفیت زندگی را پس از سال اول درمان بهبود می بخشد، اما این مزیت متعاقباً از بین رفت. بهبود با لیراگلوتاید به میزان کاهش وزن مربوط بود، به ویژه در کسانی که بالاترین وزن را در ابتدا داشتند.
شایان ذکر است، انسولین درمانی به خوبی توسط شرکت کنندگان پذیرفته شد، حتی با انطباق بهتری نسبت به سایر داروها، و هیچ اثر نامطلوبی از انسولین درمانی بر ناراحتی مربوط به دیابت در شرکت کنندگان وجود نداشت. در واقع، درمان با انسولین و سایر داروهای تزریقی مانند لیراگلوتاید، ناراحتی یا دیسترس مرتبط با دیابت را کاهش داد. این یافته‌ها تا حد زیادی این باور ناصحیح که بیماران انسولین درمانی تحمل نمی‌کنند یا اینکه پس از شروع درمان با انسولین، کیفیت زندگی آنها کاهش می یابد، را رد کرد.
حساسیت به عملکرد انسولین و ترشح انسولین از سلول‌های بتا پانکراس از عوامل مهم دیابت نوع 2 است. نقش های مربوط به آنها در مقالات جداگانه گزارش شد. از دست دادن ترشح انسولین به شدت با بدتر شدن تدریجی کنترل قند خون با هر چهار دارو مرتبط بود، و کاهش حساسیت به انسولین به این نتایج کمک کرد.
دو علت شایع مرگ در طول مطالعه، بیماری قلبی عروقی و سرطان بودند که هیچ تفاوتی بین چهار گروه درمانی وجود نداشت.
دکتر دیوید ام. ناتان، رئیس مرکز دیابت بیمارستان عمومی ماساچوست، و رئیس مرکز مطالعاتGRADE ، گفت: مطالعه یGRADE ، قبلاً نشان داده است که کدام داروها در دستیابی و حفظ اهداف گلوکز خون در طول زمان بهترین عملکرد را داشته اند. یافته های فعلی اطلاعات بیشتری در مورد فواید و خطرات نسبی داروها ارائه می دهد که می تواند به بیماران و ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی آنها کمک کند تا بهترین دارو را برای درمان دیابت انتخاب کنند.
جان کروان، مدیر اجرایی بیومدیکال پنینگتون، گفت: "دیابت و چاقی دو بیماری اصلی هستند که ما هر روز در بیومدیکال پنینگتون آنها را مطالعه می کنیم. کسب اطلاعات بیشتر در مورد داروهایی که در حال حاضر برای درمان این بیماری ها استفاده می شود گام مهمی در جهت از بین بردن کامل این دو بیماری است. ما از همه کسانی که داوطلبانه در مطالعهGRADE شرکت کردند و از همه افرادی که درPennington Biomedical و سایر سایت های تحقیقاتی در سراسر این کشور در این مطالعه مهم کار کردند، تشکر می کنیم."
منبع:
https://medicalxpress.com/news/2024-03-diabetes-medications-differences-medication-quality.html